در چند دهه گذشته اقتصاددانان توسعه به جای توجه به مسئله توزیع در آمد و رفع نابرابری های ناهنجار در آمادی میان آحاد جامعه بر ایجاد رشد اقتصادی و تسریع آن به ویژه در کشورهای فقیر تأکید داشتند. حتی نابرابری شد پیا۔ درآمدها لازمه رشد و کارایی اقتصادی شمرده می شد. این طرز تفکر موجب گردید مدت ها به مسئله توزیع در آمد توجه کافی نشود و نتیجتا پیشرفت در زمینه نظریه های مربوط به آن به میزان قابل توجهی ضعیف تر از توسعه نظریات در سایر مقوله های اقتصادی باشد.
لیکن امروزه مسئله توزیع در آمد و عدالت اجتماعی از موضوعاتی هستند که در بحث توسعه اقتصادی اجتماعی دارای ارزش و جایگاه ویژه ای می باشند. براساس نگرش جدید و برخلاف گذشته در کشورهای جهان سوم بین رشد و توسعه اقتصادی، توزیع عادلانه درآمدها و افزایش رفاه اقتصادی برای اکثریت افراد جامعه (به یک مفهوم کاهش فقر ) تناقضی وجود ندارد و زمانی سیاست های اقتصادی، اجتماعی به عنوان سیاست هایی مناسب ارزیابی می گردند که بتوانند طی یک دوره زمانی معقول موجبات کاهش فقر و افزایش سطح رفاه اقتصادی افراد جامعه را فراهم سازند. این هدف در صورتی محقق خواهد شد که در ابتدا برآوردی از فقر حاکم بر جامعه موجود باشد. شاید بتوان گفت مناسب ترین معیاری که در این راستا می تواند راهگشا باشد محاسبه خط فقر و درصد جمعیت فقیر است. در این گزارش تحقیقی تلاش بر آن است که با استفاده از روش های علمی بر آوردی در مورد خط فقر و حجم فقر طی پانزده سال گذشته ارائه گردد.
- گزارش کارشناسی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی