اظهارنظر کارشناسی درباره: «لایحه اجازه مشارکت دولت جمهوری اسلامی ایران در برنامه صندوق بین المللی پول جهت کاهش فقر و ارتقای رشد (PRGT)»


صندوق بین المللی پول یک سازمان اقتصادی جهانی است که در سال ۱۹۴۴ براساس موافقتنامه برتن وودز تأسیس و از سال ۱۹۴۶ به عنوان یک نهاد سازمان ملل آغاز به کار کرد. در سال های اخیر صندوق به منظور تأمین مالی اعضایی که با مشکلات اقتصادی مواجهند و همچنین کمک به جوامع در حال توسعه برای رسیدن به ثبات اقتصادی و کاهش فقر فعالیت های خود را گسترش داده است. اقدامات فوق از طریق نظارت بر اقتصاد ۱۸۸ عضو خود و اعلان هشدار نسبت به خطرات پیش رو و ارائه مشاوره؛ پرداخت وام به کشورها در شرایط سخت و مشاوره های تکنولوژیکی و بهبود مدیریت اقتصادی است. کشورها مبتنی بر مقیاس اقتصاد خود به پرداخت حق عضویت اقدام می نمایند. حق عضویتی که قدرت رأی ایجاد می کند به نحوی که هر ۱۰۰ هزار SDR (تقریبأ ۱۵۰ هزار دلار) یک حق رأی ایجاد می نماید. لازم به ذکر است که ۷ کشور (آمریکا، انگلستان، فرانسه، آلمان، ایتالیا، چین و ژاپن)؛ حدود ۵۰ درصد آرا را در اختیار دارند. این در حالی است که ایران با ۱ / ۵ میلیارد SDR63 صدم درصد آرا را به خود اختصاص داده است.

  • گزارش کارشناسی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی

لینک دریافت متن کامل گزارش

گزارش های کارشناسی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *