هدف از انجام این پژوهش محاسبه شاخص سرشمار فقر کودکان شهر تهران (افراد زیر ۱۸ سال) برای سال ۱۳۹۰ و شناسایی مهمترین عوامل موثر بر فقر کودکان است.روش: با استفاده از داده‌های عدالت در شهر تهران و نمونه ۲۴۰۰۰ نفری از کودکان زیر ۱۸ سال، ابتدا سرشمار فقر کودکان در ابعاد مسکن، آموزش، تغذیه، اطلاعات، اشتغال و اوقات فراغت محاسبه و سپس با تخمین مدل لاجیت به بررسی تأثیر متغیرهایی مانند وضعیت تحصیلات، اشتغال، جنسیت و سن سرپرست خانوار، وجود فرد معتاد، معلول، ناامنی غذایی و خشونت در خانوار، و تأثیر محل سکونت جغرافیایی بر فقر کودک در هر بعد پرداخته شده است. یافته‌ها: بر اساس نتایج، بیشترین نرخ فقر مسکن کودکان زیر ۱۸ سال با ۵۳% در جنوب تهران، ۶۱% در منطقه ۱۹ و ۵۸% در منطقه ۱۷ وجود دارد. ۱٫۷۱% از کودکان ۷ تا ۱۸ سال منطقه ۱۷ در مدرسه حضور ندارند. بیشترین نرخ شکاف آموزشی مقطع ابتدایی با ۸٫۸۴%، در مقطع راهنمایی با نرخ ۶٫۸۸% برای منطقه ۱۵ و در مقطع دبیرستان با نرخ ۶٫۰۶% در منطقه ۱۸ وجود دارد. جنوب شهر تهران و مناطق ۱۸، ۱۵، ۱۷، ۱۹ و ۹ بیشترین خطر ناامنی غذایی را دارند. بیشترین نرخ اشتغال کودکان ۶ تا ۱۸ سال برای جنوب تهران با ۱٫۹۹% و منطقه ۱۵ با ۳٫۴۶% است. ۰٫۵% از کودکان ۷ تا ۱۸ سال جنوب و ۱٫۰۷% از کودکان منطقه ۱۵ به هیچکدام از سه مولفه تلفن ثابت، موبایل و کامپیوتر دسترسی ندارند و بیشترین نرخ فقر اطلاعاتی را دارند. ۲۶٫۷۶% از کودکان زیر ۶ سال شرق تهران و ۵۷٫۱۱% از کودکان منطقه ۱۵ فقر فراغتی دارند. وجود فرد معتاد، معلول، ناامنی غذایی و خشونت در خانوار بر ابعاد مختلف فقر کودکان، زن سرپرست بودن در ایجاد شکاف آموزشی و ناامنی غذایی، و محرومیت آموزشی سرپرست خانوار بر همه ابعاد فقر کودکان تأثیر گذار است.
فاطمه یوسفوند، ۱۳۹۴، اندازه‌گیری فقر کودکان در شهر تهران-۱۳۹۰، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه الزهرا (س)، استاد راهنما: حسین راغفر، دانشکده اقتصاد و حسابداری.