در این مطالعه فقر، نابرابری و تحرک درآمدی در چارچوب پویا طی دوره‌ی ۱۳۹۰-۱۳۶۳مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور به دلیل فقدان داده‌های پنل از داده‌های شبه پنل استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد که در طی سال‌های فوق سرعت همگرایی و تحرک درآمدی مطلق و شرطی بسیار پایین بوده است. نتیجه‌گیری عمومی از وضعیت فقر و نابرابری طی ۲۸ سال گذشته حکایت از آن دارد که سیاست های بخش عمومی تأثیری بر کاهش فقر در ایران نداشته است و علیرغم بیشترین میزان درآمدهای نفتی در کشور طی ۶ سال آخر دوره مطالعه، روند عمومی وقوع فقر در کشور از درآمدهای نفتی منتفع نشده است. این مسئله به شکست ساختاری مهمی در اقتصاد ایران اشاره می‌کند که در بسیاری از مطالعات دیگر نادیده گرفته شده است. این نکته حکایت از همزمانی دو پدیده دارد، یکی شکل ساخت سیاسی نخبه گرا است. به این معنا که سیاست‌های عمومی در جهت تأمین منافع طبقات برخوردار عمل می‌کند. نکته دوم وقوع فقر بالا و مستمر طی دوره‌ی زمانی مورد مطالعه می‌تواند توجیه گر این نکته باشد که حتی اگر افزایش درآمدهای نفتی تأثیر مثبتی بر گروه‌های درآمدی پایین داشته باشد، به خاطر تورم مستمر و بالا این بهبود اثر بخش نبوده است.
میترا باباپور، ۱۳۹۱، «تحرک درآمدی و پویایی فقر و نابرابری در ایران: رویکرد داده‌های شبه پنل»، پایان نامه کارشناسی ارشد، ستاد راهنما: حسین راغفر ، منیژه نخعی . دانشگاه الزهرا (س)، دانشکده اقتصاد و حسابداری.
دریافت پایان‌نامه:
تحرک درآمدی و پویایی فقر و نابرابری در ایران رویکرد داده‌های شبه پنل