هدف این تحقیق بررسی این نکته می‌باشد که آیا وضعیت فقر از نقطه نظر شاخص‌های مختلف، در دوران جنگ و در برنامه‌های توسعه برای مناطق شهری و روستایی از یک روند تبعیت می‌کنند یا خیر؟ به این منظور روند تغییرات فقر در جوامع شهری و روستایی در برنامه‌های مختلف توسعه با استفاده از برآورد خط فقر از سیستم مخارج خطی از طریق روش رگرسیون‌های به ظاهر نامرتبط و با استفاده از آمار هزینه و درآمد خانوارهای شهری و روستایی در دوره‌ی ۱۳۸۶-۱۳۶۱ و در نهایت برآورد شاخص های فقر صورت میگیرد. نتایج نشان می دهد که خط فقر ماهیانه در مناطق شهری از ۵۳۰۰ تومان در سال ۱۳۶۱ به ۴۲۵ هزار تومان در سال ۱۳۸۶ رسیده است. خط فقر ماهیانه در مناطق روستایی از ۳۲۰۰ تومان در سال ۱۳۶۱ به ۲۴۹ هزار تومان در سال ۱۳۸۶ رسیده است که علت اصلی آن، افزایش تورم می‌باشد. خط فقر غذایی نیز نشان می‌دهد که فرد برای زنده ماندن حداقل می‌بابست درآمد وی از ۱۶۰۰ تومان در سال ۱۳۶۱ به ۱۱۷ هزار تومان در سال ۱۳۸۶ برای مناطق شهری و از ۱۶۰۰ تومان در سال ۱۳۶۱ به ۱۱۴ هزار تومان در سال ۱۳۸۶ برای مناطق روستایی رسیده باشد. در نهایت بررسی شاخص‌های فقر بصورت کلی نشان دهنده‌ی این است که اجرای برنامه دوم و سوم توسعه از نظر کاهش فقر نسبت به برنامه اول و چهارم بهتر بوده است.
اسماعیل کتانی نجف آبادی، ۱۳۸۷، برآورد خط فقر و بررسی شاخص های فقر در ایران با استفاده از سیستم مخارج خطی در دوره ی ۱۳۶۱-۱۳۸۶، استاد راهنما: سیدجواد آغاجری، دانشگاه شهید چمران اهواز- دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی.
دریافت پایان نامه:
برآورد خط فقر و بررسی شاخص های فقر در ایران با استفاده از سیستم مخارج خطی در دوره ی ۱۳۶۱-۱۳۸۶