این پژوهش به نقش رشد اقتصادی در خروج از فقر در ایران، با توجه به ویژگیهای جمعیتی و اقتصادی خانوارهای ایران با استفاده از شاخص فقر وات پرداخته است. برای پرهیز از تغییرات سبد مصرفی، خط فقر در سال پایه بر اساس شاخص قیمتها برای سالهای بعد نیز تعدیل گردیده است. باتوجه به متوسط رشد کند درآمد سرانه طی دوره ۶۳-۱۳۹۴ و با فرض ثابت بودن سایر شرایط، نتایج نشان میدهید برای مناطق روستایی ۶۹٫۳ سال و برای مناطق شهری ۷۳٫۷ سال زمان لازم است تا اقتصادی بدون فقیر داشته باشیم. چنانچه درآمد سرانه بدون احتساب بخش نفت مد نظر باشد، زمان لازم برای خروج از فقر به ترتییب ۴۱٫۸ و ۴۴٫۵ سال خواهد بود. این ارقام نشان میدهد بدون برنامهریزیهای اقتصادی بیا جهتگیری کاهش فقیر، دستیابی به جامعهای با فقر کمتر تقریباً دست نیافتنی است.
دریافت پایاننامه: