اخیرا تحقیقات متعددی بر روی رابطه بین رشد و فقر انجام شده است که طی آن اقتصاددانان به دنبال یافتن پاسخ چنین سئوالاتی بوده اند: آیا رشد اقتصادی شامل فقرا نیز می گردد یا اینکه اثر اصلی رشد به وسیله ثروتمندان جذب شده و به مقدار کمتری افراد کم درآمد را متنفع می کند؟ در این تحقیق سعی شده است تأثیر رشد اقتصادی بر کاهش فقر با توجه به کشش فقر نسبت به رشد اقتصادی مورد بررسی قرار گیرد.
نتایج نشان می دهد که طی سال های مورد مطالعه تغییرات رشد اقتصادی در ایران اثر چندانی بر شاخص فقر و کشش فقر نداشته است و همچنین شاخص فقر از لحاظ کششی مقدار ثابتی نبوده است و علاوه بر رشد اقتصادی به عوامل دیگری مانند نابرابری اولیه بستگی دارد، به طوری که طبق محاسبات انجام شده ضریب رشد تولید ناخالص داخلی هر چند معنی دار است اما اثر ناچیزی بر شاخص سرشمار فقر دارد. در صورتی که سایر متغیرها ثابت بمانند، با افزایش ۱ درصدی رشد تولید ناخالص داخلی، شاخص سرشمار فقر حدود ۰ / ۰۰۶ درصد تغییر می کند که بسیار ناچیز است.
در صورتی که کشش شاخص فقر نسبت به متغیر رشد اقتصادی برآورد شود، ضریب کشش به دست آمده ناچیز است و در نتیجه با تغییر روند رشد اقتصادی، شاخص سرشمار فقر در کشور چندان تحت تأثیر قرار نمی گیرد. هم چنین متغیر مربوط به نابرابری اثری قابل ملاحظه بر تشدید شاخص فقر دارد. به طوری که با ثبات سایر متغیرها در صورتیکه ضریب مربوطه ۱ درصد افزایش یابد، شاخص سرشمار فقر ۳ / ۵۴ درصد افزایش می یابد که در سطح وسیعی متغیر وابسته را تحت تأثیر قرار میدهد.
- جلیلی، ظریفه. ۱۳۸۶٫ «بررسی رابطه رشد اقتصادی و فقر با رویکرد کششی فقر در ایران طی سال های ۱۳۸۳-۱۳۶۳». استاد راهنما: حسین صادقی. دانشگاه تربیت مدرس.
دریافت متن کامل «بررسی رابطه رشد اقتصادی و فقر با رویکرد کششی فقر در ایران طی سال های ۱۳۸۳-۱۳۶۳»