هدف اصلی همایش سالیانه فقرپژوهی ایجاد زمینه‌ای برای تقویت اجتماع علمی محققان و کارشناسان اجرایی حوزه‌ی فقر است. از خلال این امر، تعامل دوسویه و پیوند بیشتر میان حوزه‌ی پژوهش و سیاستگذاری نیز امکان‌پذیر می‌شود.
بنابراین اهداف کلان همایش سالیانه فقرپژوهی را می‌توان به این شرح برشمرد:
- شناخت و تقویت اجتماع ملی پژوهشگران حوزه‌ی فقر: شمار زیادی از پژوهشگران در حوزه‌های مختلف اقتصاد، علوم اجتماعی، حقوق، علوم سیاسی و دیگر شاخه‌های علوم انسانی و فنی به پژوهش درباره‌ی فقر، علل و ریشه‌های آن، پیامدها و اثرات آن، راهکارهای مقابله با فقر و … مشغول هستند. به اشتراک گذاشتن دستاوردهای این پژوهشگران در یک پایگاه متمرکز و ایجاد پیوند و زمینه برای هم‌اندیشی و اطلاع از آخرین دستاوردها و تقویت تعاملات علم بینا‌رشته‌ای که موجب گشایش افق پژوهشگران نسبت به ساحت‌های دیگر می‌شود، گامی اساسی در تقویت مطالعات فقر در ایران است.
- تعامل میان حوزه‌ی «سیاستگذاری ـ اجرا» و «دانشگاه ـ پژوهش»: گسست میان حوزه‌ی سیاستگذاری اجتماعی و دانشگاه همچنان که گسست میان صنعت و دانشگاه مخاطره‌امیز است، سبب تضعیف دوجانبه‌ی دستگاه‌های سیاستگذار و دانشگاه می‌شود. برای مواجهه با این گسست، پدید آوردن بستری برای تعامل و گفت‌وگوی حوزه‌ی سیاستگذاری و پژوهش ضروری است. این تعامل سبب می‌شود هم پژوهش‌های دانشگاهی بر زمین واقعی سیاستگذاری و اجرا فرود آمده و به شیوه‌ای کاربردی‌تر به تحلیل و تبیین مسئله‌ی فقر بپردازند و هم کارشناسان اجرایی و سیاستگذاران این امکان را بیابند که از آخرین یافته‌ها و مطالعات اصحاب علم و دانشگاه بهره‌مند شوند و این دستاوردها را در برنامه‌ریزی و سیاستگذاری دخیل کنند.
- تشویق و ترغیب دانشگاهیان به انجام پژوهش در زمینه‌ی ابعاد مختلف فقر: محققان جوانی که بر اساس انگیزه‌های فردی و ملی به مطالعه‌ی فقر روی آورده‌اند وقتی اطمینان یابند دستاوردهای پژوهشی آن‌ها در دستگاه‌های اجرایی دیده شده و مبنای برنامه‌ریزی قرار می‌گیرد، انگیزه و امید دوچندانی برای توسعه و گسترش مطالعات خود در زمینه‌ی فقر پیدا می‌کنند.
فقر معضلی ملی و فراگیر است. مقابله با آن نیازمند مشارکت سه‌ضلعی دستگاه‌های حاکمیتی مسئول، دانشگاهیان و فعالان مدنی است. همایش سالیانه فقرپژوهی در افق نهایی خود مقابله با فقر و نابرابری در کشور را از رهگذر تقویت تعاملات چندسویه میان اضلاع فوق پی می‌گیرد.