مشارکت اجتماعات محلی در شناسایی فقرا


گزارش حاضر به مقایسه سه رویکرد شناسایی و هدفگذاری فقرا در ۶۴۰ روستای اندونزی می پردازد.

۱) آزمون تقریب وسع که برای پیش بینی میزان مصرف خانوارها از شاخص دارایی ها استفاده می کند.

۲) هدفمندسازی اجتماع محور که جامعه محلی اقدام به رتبه بندی همه ساکنان روستا از ثروتمندترین به فقیرترین می کند.

۳) رویکرد ترکیبی، در آزمون تقریب وسع، میزان خطا در شناسایی خانوارها ۳۰% بوده است در حالیکه در شیوه‌های اجتماع محور و ترکیبی ۳۳% خانوارها بطور نادرست رتبه بندی می شوند که این میزان حدود ۱۰ % افزایش در نرخ خطا را نشان می دهد. با تعریف خط فقر براساس ۲ دلار برابری قدرت خرید مصرف سرانه، مشخص گردید هدفمندسازی اجتماع محور و ترکیبی نسبت به آزمون تقریب وسع در شناسایی فقرا بدتر عمل کردند، ‌اگرچه تفاوت آنقدر زیاد نیست که برنامه فقرزدایی را متاثر سازد. همچنین دخالت رهبران محلی در فرایند شناسایی به حدی نبوده است که این نتایج متفاوت را توضیح دهد. بلکه بنظر می رسد جوامع محلی تعریف متفاوتی از فقرا را در ذهن خود دارند. مزیت اصلی هدفمندسازی اجتماع – محور در قالب رضایتمندی جامعه محلی،‌ هزینه اندکی بیشتر این رویکرد را توجیه می کند.

احمد میدری

چکیده

دولت‌ها در سراسر جهان خواستار هدفگذاری برنامه های اجتماعی چتر یا تور ایمنی برای فقرا می باشند. یکی از چالشهای پیشاروی کشورهای در حال توسعه،‌شناسایی صحیح خانوارهای فقیر بدون در دست داشتن اطلاعات موفق در خصوص وضعیت درآمدی آنها است. چراکه بسیاری از فقرا در بخشهای غیر رسمی و ثبت نشده اقتصاد ملی مشغول فعالیت می باشند. استفاده از اطلاعات غیر موثق در شناسایی خانوارهای واجد شرایط،‌ موجب هدایت منابع مالی به سمت خانوارهای ثروتمندتر و در نتیجه کاهش منابع برای نیازمندان مدنظر می گردد. بر همین اساس دولتها برای مقابله با چنین مشکلی از دو شیوه آزمون تقریب وسع  و هدفمندسازی اجتماع – محور استفاده می کنند که نیازی به داشتن داده های سرشماری و ثبت درآمدهای رسمی در آنها وجود ندارد. این گزارش که خلاصه شده یک کار پژوهشی توسط پژوهشگران دانشگاه ام آی تی است به تجربه کشور اندونزی در این زمینه اختصاص دارد. گزارش حاضر به بررسی تجارب کشور اندونزی در زمینه شناسایی فقرا می پردازد. کشور اندونزی محل اجرای یکی از گسترده ترین برنامه های پرداخت نقدی هدفمند در میان کشورهای در حال توسعه تحت عنوان برنامه پرداخت کمک نقدی مستقیم می باشد. در این کشور سه شیوه هدفمندسازی بصورت ارزیابی تصادفی (آزمون تقریب وسع، شیوه اجتماع محور و شیوه ترکیبی که در آن افراد شناسایی شده توسط اعضای اجتماعات محلی بوسیله آزمون تقریب وسع مورد تایید قرار می گیرند. ) مورد آزمون قرار گرفته است. نتایج بررسی نشان می دهد در میان سه شیوه معرفی شده ، آزمون تقریب وسع کمترین میزان خطای کلی را در شناسایی و هدفمندی خانوارها داشته است. درصورتی که فقر را زندگی با ۲ دلار یا کمتر در روز تعریف کنیم. آزمون تقریب وسع نسبت به سایر شیوه ها در شناسایی فقرا بهتر عمل کرده است. اما مزیت اصلی هدفمندسازی اجتماع-محور به شکل رضایتمندی جامعه محلی،‌هزینه اندکی بیشتر این رویکرد را توجیه می کند.

مشخصات گزارش

عنوان: مشارکت اجتماعات محلی در شناسایی فقرا

Viv Alatas, Abhijit Banerjee, Rema Hanna, Benjamin A.Olken, and Julia Tobias (2012) “Targeting the poor : Evidence from a field Experiment in Indonesia” , American Economic Review, 102(4) : 1206-1240

مترجم : مریم السادات میرمالک ثانی،‌ویراستار علمی : جعفر خیرخواهان،‌ویراستار ادبی : تقی طزری

کلید واژه ها: روشهای شناسایی فقرا، آزمون تقریب وسع،‌مشارکت اجتماع – محور

 

مشارکت اجتماعات محلی در شناسایی فقرا

مطالعات معاونت رفاه اجتماعی

فقرفقر و فقرزداییفقرزدایی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *