فقر یکی از معضلات جهانی است که طی دهه‌های گذشته کشورهای مختلف دنیا در جهت کاهش جهانی این پدیده شوم تعهداتی داشته‌اند. علاوه بر این هر کشور در داخل مرزهای جغرافیایی خویش با انجام اقداماتی همچون تأمین اجتماعی و سیاست‌های حمایتی تلاش می‌کند میزان فقر و نابرابری را کاهش دهد. کشور ایران نیز همواره در طی اعصار مختلف با این پدیده شوم مواجه بوده است و علی‌رغم وجود نهادهای موازی در امر فقر‌زدایی، هنوز درصد قابل توجهی از جمعیت ایران فقیر می‌باشند. در این پایان‌نامه درصدد آن هستیم که تأثیر متغیرهای مختلف اقتصادی از جمله مخارج (هزینه‌های) تأمین اجتماعی را روی فقر و توزیع درآمد ارزیابی کنیم. بر این اساس با استفاده از داده‌های دوره زمانی ۹۲-۱۳۸۰ و تخمین رگرسیون دریافتیم که مخارج (هزینه‌های ) تأمین اجتماعی اثر منفی و معناداری بر کاهش فقر و بهبود توزیع درآمد داشته است. علاوه بر این متغیرهایی چون رشد اقتصادی و متوسط سطح تحصیلات نیز دارای اثر منفی و معناداری بر کاهش فقر و بهبود توزیع درآمد داشته‌اند. این در حالی است که میزان رشد جمعیت، نرخ تورم و نرخ بیکاری تأثیر مثبت و معناداری بر این دو متغیر وابسته داشته‌اند.
سمیه اسدی، ۱۳۹۴، نقش نظام تأمین اجتماعی در کاهش فقر و بهبود توزیع درآمد؛ (مطالعه موردی اقتصاد ایران طی دوره ۱۳۸۰-۹۲)، پایان نامه کارشناسی ارشد، استاد راهنما: فرهاد خدادادکاشی،دانشگاه پیام نور استان تهران، مرکز پیام نور تهران غرب.
دریافت پایان‌نامه:
نقش نظام تأمین اجتماعی در کاهش فقر و بهبود توزیع درآمد؛ مطالعه موردی اقتصاد ایران طی دوره ۱۳۸۰-۹۲