از مهمترین اقداماتی که دولت‌ها به ویژه در کشورهای در حال توسعه، برای جلوگیری ازگسترش فقر و بحران های اجتماعی و برقراری عدالت دنبال می‌کنند، پرداخت یارانه می‌باشد. کشور ایران نیز از جمله کشورهایی است که برای دستیابی به اهداف فوق، یارانه‌های کلانی را پرداخت می‌نماید. ولی با توجه به نقاط ضعفی که در پرداخت یارانه به شیوه‌ای که در چند سال اخیر اجرا می‌شد وجود داشت، طرح هدفمند کردن یارانه‌ها از سوی دولت نهم مطرح شد. با توجه به اختلاف نظری که بین اقتصاد‌دانان و سیاست‌گذاران در رابطه با پرداخت یارانه و فقر وجود دارد، این پژوهش سعی بر آن دارد که رابطه بین حذف یارانه مواد خوراکی، آب، سوخت و روشنایی، بهداشت و درمان و حمل‌و‌نقل بر کشش شکاف فقر را مورد بررسی قرار دهد.در پژوهش حاضر با استفاده از داده‌های درآمد و هزینه خانوار شهری و روستایی ایران، در طی دوره زمانی ۱۳۸۵-۱۳۷۵، سهم بودجه اختصاص یافته به کالاها و خدمات مورد نظر تخمین زده شده است و سپس با استفاده از تعریف کشش و اعمال افزایش قیمت، رابطه بین افزایش قیمت و کشش شکاف فقر مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر آن است که حذف یارانه مواد خوراکی در هر دو نمونه شهری و روستایی نسبت به سایر یارانه‌های مورد بررسی تأثیر بیشتری در زمینه تشدید فقر داشته است. ضمن آن-که با حذف یارانه تمامی کالاها و خدمات، فقر در خانوار روستایی نسبت به خانوار شهری، به تناسب بیشتر افزایش یافته است.
سارا رضائی، ۱۳۹۱، بررسی اثر حذف یارانه بر فقر در ایران، پایان نامه کارشناسی ارشد، استاد راهنما: مجید صامتی، موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی و غیردولتی شهید اشرفی- دانشکده اقتصاد.
دریافت پایان نامه:
بررسی اثر حذف یارانه بر فقر در ایران