کاهش فقر و توزیع عادلانه درآمد، به عنوان شاخص های اصلی و مهم در توسعه اقتصادی مطرح بوده و در دهه های اخیر، به یکی از اهداف اصلی سیاستگذاری اقتصادی تبدیل شده است. در دهه های گذشته، اغلب از رشد اقتصادی به عنوان راه حل کاهش فقر و توزیع برابر درآمد یاد می کردند، اما با گذشت زمان و مشاهده تفاوت کشورها در رشد اقتصادی و عدم موفقیت برخی از این کشورها در دستیابی به مزایای رشد اقتصادی، نظیر کاهش فقر و نابرابری درآمد، این سوال اساسی مطرح شد که دلیل تفاوت فراوان کشورهای جهان در رشد، توسعه، رفاه اقتصادی و به طور کلی عملکرد اقتصادی چیست. دیدگاهی که پس از نیمه دوم قرن بیستم، با توجه به ضعف نظریه های قبلی در توجیه این تفاوت ها مورد توجه قرار گرفت رویکرد نهادی و سیاسی به رشد و توسعه بود. بر اساس این نظریه انباشت سرمایه، نوآوری، صرفه های ناشی از مقیاس، آموزش و غیره از دلایل سطحی و ظاهری رشد می باشند و نهادها عامل اصلی یا بنیادین رشد و توسعه کشورها هستند. این دیدگاه منشاء اصلی تفاوت فراوان کشورها در رشد، توسعه و رفاه اقتصادی را در ساختارها و بنیان های نهادی آن ها می داند. نهادها با ایجاد یک ساختار باثبات در روابط انسان ها منجر به کاهش نااطمینانی، کاهش هزینه های مبادلات و افزایش انگیزه های افراد می شوند. در همین راستا، مطالعه حاضر به بررسی نقش شرایط نهادی در تاثیر رشد اقتصادی بر فقر و نابرابری درآمد در کشورهای با درآمد سرانه متوسط و بالا می پردازد. این مطالعه به روش پانل آستانه ای و در دوره ۲۰۱۵-۲۰۰۲ برای مدل فقر و دوره ۲۰۱۶-۲۰۰۲ برای مدل نابرابری درآمد انجام شده است. برای اندازه گیری کیفیت نهادی از شاخص کلی حکمرانی خوب، که با استفاده از میانگین موزون شش شاخص حکمرانی بانک جهانی بدست آمده، استفاده شده است. نتایج نشان می دهند که بهبود شرایط نهادی باعث تاثیر بهتر رشد اقتصادی بر کاهش فقر و نابرابری می شود.
سعیده به‌نژاد، ۱۳۹۷، نقش شرایط نهادی در تاثیر رشد اقتصادی بر فقر و نابرابری درآمد، پایان نامه کارشناسی ارشد، استاد راهنما: سید محمدجواد رزمی، دانشگاه فردوسی مشهد- دانشکده علوم اداری و اقتصادی.
دریافت پایان نامه:
نقش شرایط نهادی در تاثیر رشد اقتصادی بر فقر و نابرابری درآمد