هدف اصلی این مقاله یافتن پاسخ به این پرسش است که «آیا فقر در خراسان بزرگ طی دوره مورد مطالعه کاهش یافته است؟» در این راستا، خط فقر خانوار و شاخص های فقر در استان خراسان بزرگ به تفکیک مناطق شهری و روستایی طی سال های ۸۷-۱۳۶۹ به کمک اطلاعات هزینه – درآمد شاخص های قیمت و داده های خام آماری خانوارهای شهری و روستایی استان با استفاده از سیستم مخارج خطى (LES) با روش رگرسیون های به ظاهر غیر مرتبط (SUR) برآورد شده است. یافته ها حاکی از آن است که خط فقر شهری از مبلغ ۱۷۸۷۷۸۸ ریال در سال ۱۳۶۹، با بیش از ۳۰ برابر افزایش، به ۹۶۵۵۰۹۱۶ ریال در سال ۱۳۸۷ رسیده است. در مناطق روستایی نیز خط فقر در سال ۱۳۶۹ به میزان ۱۱۸۳۸۵ ریال بوده است که با ۳۰ برابر افزایش به ۳۵۸۹۵۷۱۹ ریال در سال ۱۳۸۷ رسیده است. نتایج نشان می دهد خط فقر طی دوره مورد مطالعه در مناطق شهری و روستایی روندی افزایشی داشته و یکی از علل اصلی این افزایش نرخ بالای تورم بوده است. خط فقر در مناطق شهری همیشه بیشتر از مناطق روستایی بوده است. شاخص انگل در مناطق شهری و روستایی استان خراسان بزرگ طی دوره مورد مطالعه کاهش یافته، که موید کاهش فقر طی این دوره می باشد.
- اسداله زاده، مهدی. ۱۳۸۹٫ «ارزیابی فقر در استان خراسان بزرگ طی سال های ۸۷-۱۳۶۹». استاد راهنما: محمود هوشمند. دانشگاه فردوسی مشهد.
دریافت متن کامل «ارزیابی فقر در استان خراسان بزرگ طی سال های ۸۷-۱۳۶۹»