هدف از این پژوهش “اندازه‌گیری فقر چندبعدی” در مناطق ۲۲ گانه شهر تهران است. به دلیل نارسایی های موجود در رویکرد اندازه‌گیری فقر بر اساس درآمد (هزینه) بررسی محرومیت های انسان بر اساس نیازهای اساسی همانند بهداشت، تغذیه، آموزش و آزادی های سیاسی لازم و ضروری به نظر می‌رسد.در این پژوهش ما با استفاده از رویکرد نظریه اطلاعات که توسط معصومی (۲۰۰۶) ارائه شده است به اندازه‌گیری فقر چند بعدی بر اساس چهار ویژگی درآمد، مسکن و آموزش و سلامت عمومی می‌پردازیم. ابتدا فقر تک بعدی را در هر کدام از چهار ویژگی‌های یاد شده، محاسبه می‌کنیم. سپس بر اساس سطوح متفاوت قابلیت جانشینی بین ویژگی‌ها به اندازه‌گیری فقر مطلق با رویکرد خط فقر تجمیع شده در مناطق مختلف می‌پردازیم. در مرحله بعد محرومیت نسبی چند بعدی را بر اساس رویکرد تمرکز قوی بر فقر مورد محاسبه قرار گرفته است. بر اساس نتایج به دست آمده فقیرترین منطقه تهران بر اساس رویکرد درآمد، منطقه ۱۹ و از نظر آموزش و مسکن نیز به ترتیب مناطق ۱۹ و ۱۷ هستند. بدترین وضعیت از نظر سلامت عمومی مربوط به منطقه ۱۶ است. بیشترین نرخ فقر چند بعدی در منطقه ۱۴ و کمترین نرخ در منطقه ۱ دیده شد. همچنین میزان نرخ فقر چندبعدی به هر میزان که ضریب جانشینی بین ویژگی های مورد بررسی بیشتر باشد، کمتر می شود. ۶۳ درصد از مردم تهران نیز دچار محرومیت نسبی هستند.
زهرا محمدی فرد، ۱۳۸۹، اندازه گیری فقر چندبعدی در شهر تهران، پایان نامه کارشناسی ارشد، استاد راهنما: منیژه نخعی؛استاد راهنما: حسین راغفر، دانشگاه الزهرا (س)- دانشکده اقتصاد و حسابداری.
دریافت پایان نامه:
اندازه گیری فقر چندبعدی در شهر تهران