سیاست تمرکززدایی مالی در سال‌های اخیر مورد اقبال بسیاری از کشورهای درحال‌توسعه بوده است. اما این سیاست دولت‌های محلی را ملزم به یافتن منابعی برای تأمین مالی مخارج خودکرده است. بر طبق بررسی‌های صورت گرفته مالیات بر دارایی یکی از مناسب‌ترین منابع تأمین مالی دولت‌های محلی است، لیکن اشکال اساسی این نوع مالیات محلی، در نظر نگرفتن توانایی پرداخت افراد و اصل عدالت است.در این پژوهش توصیه‌شده است به‌منظور کاهش این مشکل دولت‌های محلی بر خانوارهایی که توانایی لازم برای پرداخت مالیات را ندارند، معافیت‌های مالیاتی وضع کند. چالش اصلی موضوع برآورد خط معافیت مالیاتی است که به‌نوعی می‌تواند مشکل عدم توانایی پرداخت راحل کند. لذا هدف این پژوهش تعیین خط معافیت مالیاتی (خط فقر مسکن) است. برای برآورد از داده‌های خام پرسش‌نامه هزینه درآمد خانوار در شهر اصفهان به‌عنوان نمونه استفاده شد و بر اساس روش سیستم مخارج خطی استون- گری برآوردی از خط معافیت ارائه شد بر اساس نتایج حاصل می‌توان گفت خانوارهای که سطح زیربنای واحد مسکونی آن‌ها کمتر از ۹۰٫۳۳ مترمربع دچار فقر نسبی مسکن بوده و توصیه می‌شود مشمول معافیت مالیاتی قرار گیرند. در ادامه این موضوع بررسی شد که سطوح مختلف وضع معافیت مالیات محلی چه تأثیری بر منابع درآمدی دولت محلی (شهرداری) دارد. برای این موضوع از لایه املاک به‌صورت مساحت هر پلاک و کاربری آن و لایه به‌روز شده قیمت املاک در منطقه ۵ شهرداری اصفهان استفاده شد برآوردهای انجام‌گرفته نشان داد درصورتی‌که سقف معافیت مالیاتی تا مبلغ شش میلیارد ریالی باشد، تأثیر چندانی بر درآمد شهرداری این منطقه نداشته و فقط حدود ۳ درصد درآمد شهرداری این منطقه را کاهش می‌دهد. درنتیجه می‌توان گفت وضع خط معافیت بر میزان تأمین مالی شهرداری منطقه تأثیری ندارد.
سرینه پارسامیان، ۱۳۹۴، برآورد خط معافیت مالیاتی برای اخذ مالیات بر دارایی خانوار(موردمطالعه مالیات بر املاک و مستغلات در کلانشهر اصفهان)، پایان نامه کارشناسی ارشد، استاد راهنما: رضا نصراصفهانی، دانشگاه هنر اصفهان- دانشکده گردشگری
دریافت پایان نامه: