برآورد شاخص‌های فقر به روش ‌‌HLES‌‌ در مناطق شهری استان همدان طی سالهای ۶۹-۷۹آذر ۹, ۱۳۹۸

پدیده فقر از دیر باز همراه انسان بوده و یکی از پدیده های مهم و رایج جوامع بشری را تشکیل داده است. به نظر می آید با صنعتی شدن کشورها این معضل نیز حل شود اما چنین نشد و در سالهای اخیر این مسئله جوامع و به خصوص کشورهای در حال توسعه را بیشتر به خود معطوف داشته است. از طرفی دست یافتن به توسعه و سازندگی در یک کشور یا منطقه نیازمند شناسایی و اندازه گیری میزان فقر در آن کشور یا منطقه می باشد. بر همین اساس خط فقر نسبی که مدنظر این مطالعه است عبارتست از ناتوانی یا عدم دسترسی به یک سطح حداقل معاش در زندگی متوسط که مولفه های آن گروه خوارکیها گروه پوشاک و گروه مسکن و گروه سایر می باشند. لذا جهت برآورد خط فقر نسبی و شاخص های مرتبط با فقر ابتدا مبانی نظری فقر بررسی شده و سپس توضیحاتی در خصوص سیستم مخارج خطی و روش برآورد خط فقر با استفاده از مدل عادات نسبی مبتنی بر سیستم مخارج خطی آورده شده است. سپس خط فقر نسبی مناطق شهری استان همدان طی سالهای ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۹ با استفاده از مدل HLES تعیین و در پایان هم شاخص های نسبت سرشمار نسبت شکاف درآمدی و نابرابری درآمد بین فقرا محاسبه گردیده است. نتایج نشان می دهد که خط فقر در سال ۱۳۶۹ معادل ۲۲۸۳۲۹۲ ریال بوده که در سال ۱۳۷۹ به ۱۴۷۸۹۹۱۹ ریال رسیده است. همچنین آمارهای بدست آمده دلالت بر کاهش شاخص نسبت سرشمار فقر و افزایش شاخصهای نسبت شکاف درآمدی و نابرابری درآمد بین فقرا دارد. محاسبه کشش های درآمدی نشان می دهد گروه خوراکی ها و پوشاک جزء کالاهای ضروری و گروه مسکن و سایر جزء کالاهای لوکس می باشد.