در این پژوهش به ارزیابی تأثیر سیاست های حمایتی بر کاهش فقر در استان کردستان طی برنامه های توسعه پس از انقلاب و برای سال های ۱۳۶۸ تا ۱۳۹۲ با استفاده از داده های سری زمانی پرداخته شده است.در این تحقیق در پی پاسخ به سوالاتی نظیر اینکه آیا سیاست های حمایتی،گردش کالایی بازارچه ها و گمرکات مرزی و اعتبارات بخش صنعت و کشاورزی توانسته میزان فقر را در استان کردستان کاهش دهد یا خیر هستیم.برای پاسخ به این سوالات الگویی را طراحی کردیم که تغییرات اندازه فقر در استان کردستان به تعدادی متغیر وابسته مرتبط شده باشد و در سه معادله رگرسیون تأثیر مولفه های فقر را بر اندازه فقر ارزیابی کردیم.تفاوت این سه مدل به این ترتیب است که در معادله اول فقر بر حسب متغیر وابسته “شاخص سن” تعریف عملیاتی شده است، در معادله دوم متغیر وابسته “شاخص نسبت افراد فقیر” و در معادله سوم متغیر وابسته “شاخص شکاف فقر” است.یافته های تحقیق حاضر دلالت بر آن دارد که در فاصله سال های ۱۳۶۸ تا ۱۳۹۲ فقر با نوساناتی در استان کردستان کاهش یافته است.طی برنامه های اول و دوم توسعه اندازه فقر از نوسانات و شدت بیشتری برخوردار بود و با شروع برنامه سوم توسعه به تدریج و به طور تقریبی میزان فقر رو به افول گذاشته است.نتایج این پژوهش حکایت از آن دارد که سیاست های حمایتی از جمله تسهیلات ویژه بخش صنعت و کشاورزی و همچنین مجموع کمک های کمیته امداد و سازمان بهزیستی طی دوره مورد مطالعه اثری معنی دار اما ناچیز بر اندازه فقر در استان کردستان داشته اند.
مریم حیدری، ۱۳۹۵، ارزیابی اثربخشی سیاستهای حمایتی بر اندازه فقر در استان کردستان طی برنامه های توسعه پس از انقلاب (۱۳۹۲-۱۳۶۸)، پایان نامه کارشناسی ارشد، استاد راهنما: فرهاد خداداد کاشی، دانشگاه پیام نور استان تهران- مرکز پیام نور تهران غرب.
دریافت پایان نامه:
ارزیابی اثربخشی سیاستهای حمایتی بر اندازه فقر در استان کردستان طی برنامه های توسعه پس از انقلاب (۱۳۹۲-۱۳۶۸)