اندازه‌گیری حداقل معاش با استفاده از سیستم مخارج خطی؛ مطالعه موردی جامعه شهری یزد


از آنجا که مسأله فقر و برنامه های فقر زدایی مورد توجه سیاتگذاران و برنامه ریزان قرار گرفته است، شناسایی دقیق این پدیده در موفقیت این برنامه ها و حل این مسأله مهم ضرورتی انکار ناپذیر خواهد بود. و از طرفی دست یافتن به توسعه و سازندگی در یک کشور یا منطقه نیازمند شناسایی و اندازه گیری میزان فقر در آن کشور یا منطقه می باشد. بر همین اساس خط فقر نسبی که مد نظر این مطالعه است، عبارتست از ناتوانی یا عدم دسترسی به یک سطح حداقل معاش در زندگی متوسط، که مؤلفه های آن گروه خوراکیها، گروه پوشاک، مسکن، لوازم واثاثه، بهداشت و درمان و گروه سایر می باشد. برای تخمین حداقل معاش از تابع تقاضای سیستم مخارج خطی استفاده شده که براساس آن حداقل معاش در مناطق شهری یزد برای سال ۱۳۷۹- سال اول برنامه سوم- برابر ۱۰،۰۶۱،۴۴۲،ریال بوده که در سال ۱۳۸۸- سال پایانی برنامه چهارم توسعه – به رقم ۳۳،۵۸۵،۸۱۹ ریال رسیده است. همینطور براساس نتایج بدست آمده، شاخص نسبت سرشمار و شاخص نسبت شکاف درآمدی را نیز در سال های ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۸ محاسبه کرده ایم. نتایج نشان میدهند که این شاخص ها در سال ۱۳۷۹ به ترتیب ۲۵/۱۴ درصد و ۴۰/۳۶درصد بوده که در سال ۱۳۸۸ به ترتیب به ۱۸/۷۶ درصد و ۳۶/۷۷درصد رسیده است. همینطور با مقایسه میانگین شاخص استاندارد زندگی در سال های برنامه سوم توسعه با سال های برنامه چهارم در می یابیم که وضعیت فقر در برنامه چهارم نسبت به برنامه سوم توسعه یک درصد بهتر شده است؛ هرچند حداقل معاش در برنامه چهارم توسعه نسبت به برنامه سوم افزایش یافته است.

آزاده سعادت‌خواه، ۱۳۹۰، اندازه‌گیری حداقل معاش با استفاده از سیستم مخارج خطی؛ مطالعه موردی جامعه شهری یزد (طی برنامه سوم و چهارم توسعه)، پایان نامه کارشناسی ارشد، استاد راهنما: سیدنظام‌الدین مکیان، دانشگاه یزد- پردیس علوم انسانی و اجتماعی – دانشکده اقتصاد، مدیریت و حسابداری

دریافت پایان نامه:

اندازه‌گیری حداقل معاش با استفاده از سیستم مخارج خطی؛ مطالعه موردی جامعه شهری یزد (طی برنامه سوم و چهارم توسعه)

پایان‌نامه‌هامشارکت‌کنندگان در مرحله‌ی اول

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *