فقر و بیکاری از شاخص‌هایی می‌باشند که برای ثبات سیاسی و اجتماعی هر کشوری حائز اهمیت‌اند. ازاین‌رو کشورهای مختلف با مدنظر قراردادن این دو شاخص مهم، برنامه‌های خود را تدوین می‌کنند. هدف از این تحقیق بررسی تجربی رابطه بین هزینه‌های عمرانی دولت و فقر، بیکاری در استان آذربایجان شرقی می‌باشد، که جهت اتخاذ سیاست‌های مناسب در رابطه با افزایش عملکرد برنامه‌ها ضروری به نظر می‌رسد. برای برآورد الگوی فقر و بیکاری از داده‌های سری زمانی سالانه بین سال‌های ۱۳۹۱-۱۳۷۵ و از روش ARDL استفاده‌شده است و نرم‌افزار Microfit جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها مورداستفاده، قرارگرفته است. نتایج حاصل، حاکی از وجود یک رابطه تعادلی بلندمدت بین هزینه‌های عمرانی دولت، تورم و تولید تا خالص داخلی با فقر و بیکاری بوده است. هزینه‌های عمرانی دولت در کل نه تنها فقر و بیکاری را کاهش نمی‌دهد بلکه باعث افزایش آن نیز می‌شود درحالی‌که هزینه‌های عمرانی در زیرساخت‌ها و بخش اجتماعی، رفاهی و آموزشی در کوتاه‌مدت و بلندمدت سبب کاهش فقر و بیکاری می‌شود و تأثیر بلندمدت آن بزرگ‌تر از تأثیر کوتاه‌مدت آن می‌باشد. ضریب تصحیح خطا (ECM ) برای فقر ۴۰ درصد و برای بیکاری ۴۲ درصد به‌دست‌آمده است بنابراین عدم تعادل به وجود آمده در الگو با سرعت مناسبی در دوره بعدی تعدیل می شود و تورم رابطه‌ای منفی و تولید ناخالص داخلی رابطه‌ای مثبت با فقر و بیکاری دارند.
مرتضی یاری، ۱۳۹۳، بررسی تأثیر هزینه‌های عمرانی دولت بر کاهش فقر و بیکاری (مطالعه موردی استان آذربایجان شرقی)، پایان نامه کارشناسی ارشد، استاد راهنما: راشد صفوی، دانشگاه پیام نور استان البرز- دانشکده اقتصاد.
دریافت پایان نامه:
بررسی تأثیر هزینه‌های عمرانی دولت بر کاهش فقر و بیکاری (مطالعه موردی استان آذربایجان شرقی)