امروزه مسئله حفاظت از محیط زیست و جلوگیری از تخریب آن یکی از مهم ترین مسائل مورد توجه در جامعه جهانی است. یکی از مقوله هایی که بر محیط زیست اثرگذار می باشد، رشد اقتصادی است. اگرچه تاکنون مطالعات بسیاری در زمینه ی رابطه ی رشد اقتصادی و محیط زیست انجام شده است؛ اما شرایط متفاوت کشورها، دوره های زمانی مختلف و نیز به کار گیری روش های متفاوت به منظور سنجش رابطه‌ی میان رشد اقتصادی و کیفیت محیط زیست موجب شده که در برخی موارد این رابطه مثبت و در برخی دیگر منفی باشد. لذا پیچیدگی این موضوع محققین را بر آن داشته است که باز هم به بررسی این ارتباط بپردازند یکی دیگر از مقوله های اقتصادی که مطالعات کمتری به آن توجه کرده اند، نابرابری در آمده است. بر این اساس تحقیق حاضر، هدف خود را بررسی اثرات پویای نابرابری در آمد و رشد اقتصادی بر تخریب محیط زیست در ایران قرار داده است. برای این منظور از روش خود بازگشت برداری ساختاری استفاده و دورهی زمانی مورد نظر سال های ۹۵- ۱۳۵۰ در نظر گرفته شده است. در این تحقیق، ضریب جینی و تولید ناخالص داخلی سرانه به ترتیب شاخص هایی برای نابرابری در آمد و رشد اقتصادی و انتشار سرانه دی اکسیدا۔ کربن به عنوان شاخصی برای تخریب محیط زیست در نظر گرفته شده اند. یافته های تحقیق نشان می دهد که در بلند مدت با افزایش نابرابری درآمد، تخریب محیط زیست در ایران کاهش می یابد. به عبارت دیگر، با افزایش فاصله طبقاتی، انتظار افزایش مصرف سوخت های فسیلی نظیر چوب در کشور وجود ندارد؛ زیرا سوخت های گازی از قیمت پایین تری برخوردار هستند و بنابر این افراد به سمت مصرف آنها تمایل پیدا می کنند. از طرفی چون این سوخت ها دی اکسید کربن کمتری تولید می کنند، در بلند مدت نیز تخریب محیط زیست در کشور کاهش می یابد. همچنین اثر رشد اقتصادی بر تخریب محیط زیست مثبت است؛ به گونه ای در ابتدا با افزایش رشد اقتصادی، تخریب محیط زیست افزایش؛ اما در بلند مدت به علت تغییر ساختار صنایع، جایگزینی انرژی های تجدید پذیر و سوخت های پاک و نیز کاربرد تکنولوژی های پیشرفته، روند تخریب محیط زیست کاهش می یابد. علاوه بر این نتایج حاصل از تجزیه واریانس خطای پیش بینی تخریب محیط زیست نشان می دهد که از میان دو عامل رشد اقتصادی و نابرابری در آمد، رشد اقتصادی بر انتشار سرانه دی اکسید کربن و بنابراین بر تخریب محیط زیست مؤثرتر است. به بیان دیگر، رشد اقتصادی نسبت نابرابری در آمد اثرگذاری بیشتری بر تخریب محیط زیست در ایران دارد.
- جعفری نسب کرمانی، محدثه. ۱۳۹۷٫ « بررسی اثرات پویای نابرابری درآمد و رشد اقتصادی بر تخریب محیط زیست در ایران: الگوی خودبازگشت برداری ساختاری». رشته توسعه اقتصادی و برنامه‌ریزی. استاد راهنما: محمدرضا لطفعلی‌پور. دانشگاه فردوسی مشهد.